Sławomir Stanisław Czarnecki

Sławomir Stanisław Czarnecki ur. 1949, w latach 1969-74 odbył studia muzyczne z zakresu teorii i kompozycji w warszawskiej uczelni w klasach Piotra Perkowskiego i Romualda Twardowskiego. W latach 1980-81 kontynuował studia u Oliviera Messiaena w Paryżu jako stypendysta rządu francuskiego. Jest laureatem 17 konkursów kompozytorskich krajowych i zagranicznych. Za Symphonie concertante w 1980 roku otrzymał nagrodę miasta Darmstadt, a w 1997 uzyskał nagrodę miasta Gdańska z okazji 1000-lecia miasta za Hymnus Gedanensis na chór i orkiestrę. W tymże roku otrzymał także nagrodę stowarzyszenia ZAiKS za Hombark-concerto na skrzypce i orkiestrę kameralną. Dotychczasowa twórczość kompozytora zgromadzona jest w sześćdziesięciu opusach, wśród których znajdują się utwory solowe, kameralne, symfoniczne i kantatowe. Obok pracy twórczej zajmuje się też pedagogiką. Jest profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Za swoją działalność został uhonorowany Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, srebrnym Medalem Gloria Artis i prezydenckim Złotym Medalem za Długoletnią Służbę. Sezon 2017-2018 był jubileuszowym okresem pracy twórczej i artystycznej: pięćdziesiąt lat temu powstała i została wykonana na Jasnej Górze w Częstochowie jego pierwsza kompozycja – Canzona da chiesa na skrzypce i organy. Obecny okres twórczości można określić jako należący do nurtu po-modernistycznego, gdzie tradycja jest istotnym czynnikiem kształtującym estetykę. Kompozytor określa to słowem „analogizm”. Ważne jest dla niego poczucie piękna, które prowadzi do ogólnego dobra. Istotnymi czynnikami są inspiracje tradycyjnymi wartościami muzycznymi i kulturowymi, takimi jak chorał gregoriański w utworach o charakterze religijnym (Msza Jasnogórska op. 37, Hymny ku czci M.B. op. 45), czy muzyka narodowa i ludowa w utworach o charakterze świeckim (Hombark-concerto op. 32, Concerto Lendinum op. 44, uwertura koncertowa Cervus Elaphus op. 53). We wszystkich tych utworach intencją kompozytora jest, aby zarówno dla wykonawców jak i dla słuchaczy słowa „fascynacja” czy „zauroczenie” pięknem muzycznym, pięknem dźwięku, nabrały szczególnego znaczenia.

*

Mazurki na fortepian solo op. 58 powstały w latach 2019-2022. Dedykowane są przyjaciołom kompozytora: pierwszy Grzegorzowi Rubinowi, drugi Marcinowi Molskiemu, trzeci Marlenie Winnickiej, czwarty Witoldowi Kawalcowi, piąty Bernardowi Mendlikowi. Wszystkie mazurki ma w swoim repertuarze Witold Kawalec.

Sławomir Czarnecki